Ένα μεμονωμένο αντιγόνο μπορεί να θεωρηθεί ως συνένωση πολλαπλών επικαλυπτόμενων επιτόπων. Πολλοί μοναδικοί κλώνοι Β κυττάρων μπορεί να είναι σε θέση να συνδέονται με τους επιμέρους επίτοπους. Αυτό προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη πολλαπλότητα στην απόκριση σε μεγάλο βαθμό. Όλα αυτά τα Β κύτταρα μπορούν να ενεργοποιηθούν και να παράγουν μεγάλες αποικίες κλώνων κυττάρων πλάσματος, καθένας από τους οποίους μπορεί να εκκρίνει έως 1000 μόρια αντισώματος έναντι κάθε επιτόπου ανά δευτερόλεπτο.
πολλοί κλώνοι ανιχνεύουν ένα μόνο επίτοπο
εκτός από τα ανόμοια Β κύτταρα που αντιδρούν σε διαφορετικούς επιτόπους στο ίδιο αντιγόνο, τα Β κύτταρα που ανήκουν σε διαφορετικούς κλώνους μπορεί επιπλέον να είναι ικανά να αντιδρούν στον ίδιο επίτοπο. Ένας επίτοπος που μπορεί να προσβληθεί από πολλά διαφορετικά Β κύτταρα λέγεται ότι είναι εξαιρετικά ανοσογόνος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι συγγένειες δέσμευσης για αντίστοιχα ζεύγη επιτόπων-παρατόπων ποικίλλουν, με ορισμένους κλώνους Β κυττάρων να παράγουν αντισώματα που συνδέονται έντονα με τον επίτοπο και άλλα να παράγουν αντισώματα που δεσμεύονται ασθενώς.
Εικόνα 420A | Βήματα μακροφάγου κατάποσης παθογόνου | XcepticZP / Public domain | Page URL : (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Phagocytosis_ZP.svg) από το Wikimedia Commons
Συγγραφέας : Gerald Dunders
Παραπομπές:
Ιατρική Μικροβιολογία II: Αποστείρωση, Εργαστηριακή Διάγνωση και Ανοσοαπόκριση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου